132. A jászói konvent a Lánczy nemzetség némely tagai közt Lánczon lévő birtokrész fölött történt örökegyességről bizonyítványt ád. 1298.

Omnibus Christi fidelibus tam presentibus quam futuris presentem paginam inspecturis nos Prepositus et Conuentus de Jazow salutem in omnium saluatore. Ad uniuersorum noticiam harum serie uolumus peruenire, ut quicquid coram presentibus agitur, a memoria ne labatur. Hiuc est, quod coram nobis personaliter constituti Jacobus, Ladislaus et Dominicus filii Petri de Lanc protulerunt viva voce, quod particulam terre Lanc memorate, scilicet ad medium aratrum, quam pater ipsorum Petrus prenotatus suis consanguineis, Petro sacerdoti, Gregorio et Thome, filijs Hermani de eadem Lanc, dederat et contulerat perpetuo iure (et) irreuocabiliter possidendam, ut vidimus in priuilegio Agriensi contineri; eodem modo Jacobus, Ladislaus et Dominicus supradicti ipsisdem Petro sacerdoti, Gregorio et Thome memoratis dederunt et admiserunt eandem particulam terre memorate cum certis metis assignando. Cuius terre mete sic incipiunt: A parte aquilonis prope beruk vulgo dicitur meta terrea; a Kanapota incipiendo vadit ad meridionalem, totum complebit cum terreis metis in vertice montis circa vineam; inde ascendit in monticulum, et prope (arborem) nirfa vocatam; inde descendit ad finem yrtuan in vallem ibique mete terree; inde vadit uersus Cheb, et ibi terminantur iste mete, separant terram supradictorum J(acobi), L(adislai) et Dominici. Item pro vinea, que iacet in parte dictorum Petri sacerdotis, Gregorij et Thome, hiidem (így) Jacobus, Ladislaus et Dominicus dederunt ex parte ipsorum particulam yrtuan prenotatam. In cuius rei testimonio et firmitate concessimus litteras sigilli 199nostri munimine roboratas. Datum anno Domini Mş CCş nonagesimo octauo.

(Eredetie, kemény bőrhártyára írva; egy araszt széles, hat hüvelknyi hosszú. Bőrkötelekről függő jól megőrzött pecséte barnasárgás viaszku hajában vagyis tokjában lévő fekete viaszk fészkére nyomva; s ugyanaz, a mit mainap is használ e konvent. Lásd a réztáblát a Magyar Történelmi Tár II. kötetében. Pesten 1856. a 97. sz. a. Néhai Jerney János, akademiai tag gyűjteményéből.)